“Zihnimle söyleştiğim kadar kalbimle de söyleşebildiğim gün belki özgür kalır ruhum!”
Ne güzel söyledin Deniz Çakır… Köşe yazarları Banu Çelik
She and Girls Dergisi, Moda Dergisi, Alışveriş Dergisi.
youtube.com/msemedya
Herkes bir şeyler yaşıyor, birini seviyor, aşık oluyor, mutlu oluyor, üzülüyor, hayal kırıklıkları yaşıyor, kayıplar, hüzünler her şey hayata dahil.
Tüm bunlar olurken de kimi zaman mantığımızla kimi zaman duygularımızla hareket ediyoruz ve bazen de hayatımızla ilgili önemli kararlar alıyoruz.
Mantığımızla aldığımız kararlar mı yoksa duygularımızla aldıklarımız mı daha doğru?
Aslında daha doğru demek de yanlış galiba. Doğru soru hangisi bizi daha mutlu etti, hangisi daha çok pişmanlık duymamızı sağladı hiç düşündünüz mü?
Keşke bunu yaparken daha mantıklı davransaydım dediğimiz veya kalbimin sesini dinlemekle iyi ettim dediğimiz neler var hayatta?
Hepimizin durup soluklandığı, sorguladığı, geriye dönüp neyi nasıl ve neden yaptığını düşündüğü zamanlar var. Şimdi samimi olalım; söz konusu olan iş, para, gidilecek bir yer, yapılacak bir tatil, alınacak bir eşya olduğunda devreye sokabildiğimiz mantığı konu aile, arkadaşlar veya bir sevgili olduğunda ne derece devreye sokabiliyoruz?
Mantığımızın hayır dediği kaç şeye sırf kalbimize, duygularımıza yenik düşüp evet dedik ? Bunu yaptıktan sonra kaç kez pişman olduk ama yine aynı hatayı tekrar tekrar yaptık…
Düşünüyorum da acaba bu gibi durumlarda bir kısa devre falan mı oluyor insanın bedeninde? Aklın verdiği mesajlar kalbe iletilmiyor mu? : )
Bu sorular kafamızda dönüp durur hayat boyu. Bazen mantık galip gelir bazen de duygularımız… Asıl önemli olan her şeyin insanlar için olduğudur. Her insanın, her tecrübenin, her duygunun bize kattıklarıdır. Hepsinden bir şeyler öğrendiğimizdir, bizi büyüttüğüdür, anılara dönüşmesidir, geriye dönüp baktığımızda bir şekilde bizi gülümsetmesidir.
Karşımıza çıkan her zorluğun, bizi mutlu eden veya üzen olayların, bizi seven ve hatta sevmeyen insanların bu dünyadaki varoluşumuzla ilgili bir nedenden bizi seçtiğini kabul edip hayatı tüm getirdikleri ile kabul etmektir.
Gelsin hayat bildiği gibi gelsin diyebilme cesaretini gösterebilmektir doğru olan!
