9 yaşındaydım. Uzun sayılabilecek bir yolculuğun ilk basamağıydı o günler belki de. Benim içinse yaş değil, andı… Tüm o yaşlardaki çocuklar gibi oyun, eğlence ve mutlu olmakla başlıyordu her günüm, anne-baba-kardeşler üçlemesinde… Öfke kontrolü bir gereklilik, medeniyetin göstergesidir
Küçük olan her şey büyüktü, kocaman ve çok değerliydi. Tıpkı ilk saatim gibi. Siyah elektronik bir ekranın etrafında, kalın kırmızı çizgiler. Aman Allahım nasıl da yakışıyordu bileğime. Karanlıkta ışık düğmesine basıyor, aydınlatıyordum tüm siyahı sanki. Saatimin ışığı mı daha parlaktı benim gözlerim mi bilemiyorum.
Bitmesini özlemle beklediğim sömestr tatili sonrası ilk ders ve işte saatimle herkesi kendime hayran bırakacaktım. Kızlı erkekli sınıf arkadaşlarım dünyanın en harika mucizesi olan ışıklı, müzikli ( o da bir düğme ile 2-3 saniye çalan melodi ) saatimi göstermenin tadını çıkarıyor, çocukluğun verdiği tüm sevinç duygularını aynı anda yaşıyordum.
Ellerine alma ısrarlarına dayanamadan, istemeden de olsa çıkarıp verdim kıymetlimi., aslında hala adlandıramadığım bir duyguyla. Saat hiç anlaşamadığım Mehmet’in eline geçince sanki yarama basıldı ve; ‘’ver onu’’ diyerek hırçınca çocuğun üzerine fırladım. O vermedi ben almak için çırpındım. Veee saat ayaklarımızın altına düşerek kırıldı. Yumruğumu yüzünde patlatmam ve ağlayarak kaçmam… Yıllarca unutamadığım utanç dolu bir anı olarak kaldı bende. Aklı sıra ona vurarak kırılan saatimin intikamını almıştım. Ama bu ne saatimi geri getirmişti ne de o utancımı yok etmişti.
Bir çocukluk anısıydı belki bu ancak hep yaşanmışlıklar değimlidir aslında kişiliğimizi şekillendiren? İşte o günden beri intikam, öc almak gibi duygular hep uzak kaldı benden. Affedici, seven yanım uzak tuttu bu duyguları hayatıma. Öfke kontrolü bir gereklilik, medeniyetin göstergesi olmasının yanında, bizim içimizde ki gelişimi, temiz karakteri de yaşatan önemli bir kriter bence….
Şimdi gülümseyerek hatırladığım bu anı çocukluğumun en masum döneminde yaşadığım basit bir utanç olsa da seviniyorum bugün ki beni şekillendiren dünüme….
